Lispel

Sinds een paar weken kan ik de slaap maar slecht vatten. Mijn zorgeloze leven is veranderd in een leven vol zorgen. Al weken lig ik wat wakker van de existentiële vraag of alles wel goed komt.

Eigenlijk doe ik het mezelf aan. Iedere dag luister ik naar de podcast Boekestijn en de Wijk. Dat doe ik al jaren. In deze podcast gaan professoren Arend Jan Boekestijn en Rob de Wijk op zoek naar de nieuwe wereldorde. Eerst één keer per week maar sinds het begin van de oorlog in Oekraïne maken ze elke dag een aflevering van een kwartier.

Inhoudelijk is het fantastisch. Beide heren kennen het internationale politieke speelveld op hun duimen. Als geïnteresseerd nieuwsvolger word ik perfect geïnformeerd over politieke strategieën, militaire tactieken en gevolgen voor beide kampen en de rest van de wereld. Buitengewoon interessant. Maar tegenwoordig ook buitengewoon depressief. Want de gevolgen die worden geschetst zijn zelden positief. Rampspoed ligt op de loer. En zie daar mijn slaapgebrek

Eigenlijk ken ik elke dag wel een moment waarop ik overspoeld word door sombere gevoelens. Op zo’n moment is Poetin overal. Dan ben ik er opeens van overtuigd dat het moment nabij is waarop de drukgolven van een nabij ontploffende kernbom de veilige bubbel waarin ik leef, weg zal vagen.

Soms zijn die sombere gedachten er heel kort en oppervlakkig. Soms lang en heel intens. Het ergst komen ze binnen als ik samen met mijn dochters ontspannen naar de televisie kijk. Bijvoorbeeld naar Alfred Jodocus Kwak. Het contrast kan dan niet groter. Ik ben vandaag zo vrolijk.

Vorige week zaten we naar de tekenfilm te kijken toen er opeens een personage opdook die met een Russische tongval sprak en er gemeen uitzag. Mijn jongste dochter Jet schrok. ‘Ik vind het spannend papa’, zei ze. ‘Rustig maar’, zei ik. ‘Dat is Lispel de kwal. Die is gemeen maar ook heel dom. Alfred is goed en heel slim. Dus de gemenerik verliest en de goeierik wint. Dus alles komt goed’, zo hield ik haar voor.

Maar met dat ik die zin had uitgesproken tuimelde ik in een mentaal zwart gat. Getriggerd door het Russische accent zag ik het hoofd van Lispel veranderen in dat van Vladimir Poetin. Alles komt goed. Toch?