Energiewappie

Ik zucht. Naast mij hoor ik mijn vriendin met overslaande stem eisen dat we ab-so-luut de hulp gaan inroepen van een professionele slaapcoach. Gefrustreerd werp ik een blik op mijn horloge. Het display toont 03:37 uur. Man, wat vroeg. Of laat.

Boos roep ik iets venijnigs tegen God maar die verzuimt te interfereren. Het duivelse geluid dat uit de kamer van onze jongste dochter komt is daarvan het onomstotelijke bewijs. God zal zich wel weinig bemoeid hebben met de opvoeding van zijn zoon, anders had hij wel meer begrip getoond, schat ik zo in.

Voor de zoveelste keer die nacht stap ik uit bed. Gesloopt schuifel ik over de koude vloer naar de kamer van Jet. Ze is twee maar weet wat ze wil. ‘Liedje zingen’, krijst ze.

Terwijl ik naar haar rood aangelopen hoofd staar, kan ik de zelfhaat moeilijk onderdrukken. In de afgelopen maanden hebben mijn vrouw en ik als ouders gefaald. Als beginnelingen zijn we in de valstrik van Jet gestapt. Eerst één liedje. Al snel vier en opeens...oneindig. En nu zijn de gevolgen desastreus.

De cold turkey die haar overmant is overduidelijk. Ze is onrustig, draait en klauwt met haar armpjes in de lucht. Vanzelfsprekend zou ik mededogen moeten voelen maar in plaats daarvan begint het in mijn tenen te tintelen. Het gevoel beangstigt me want ik herken het: ongeduld. Het kruipt naar boven. Via mijn kuiten, door mijn buik, borst en richting mijn mond. Dan vraag ik Jet of ze : ‘Alsjeblieft, alsjeblieft, haar kop wil houden!’.

Heel even is ze stil. Met waterige oogjes kijkt ze mij aan. Dan opent ze haar mond en ontwikkeld een toonhoogte waar Mariah Carey steil van achterover zou vallen. Nu ben ik de klos. Wat heb ik gedaan? Het dramatische geluid slaat in als een kernbom. De geluidsgolven laten mijn hersenen imploderen en vagen mijn laatste restje wil weg. Happend naar adem besluit ik tot mijn laatste redmiddel.

Schuldbewust ga ik op een stoel zitten aan de zijkant van haar bedje en open het reservoir van verbale heroïne. Berend Botje stapt in zijn bootje. Kort na Zuid-Laren sluit de junkie haar ogen om pas ver weg, ergens in Amerika in slaap te vallen.